De prijs van CO₂

Om roken te ontmoedigen maakt de overheid sigaretten duurder. Dit kun je ook met CO₂ doen. Internationaal is een systeem van emissiehandel bedacht. Elk land of bedrijf mag per jaar een bepaalde hoeveelheid CO₂ (en andere broeikasgassen) uitstoten. Wie daar niet genoeg aan heeft kan twee dingen doen: zijn uitstoot beperken of emissierechten kopen bij een land of bedrijf dat er genoeg heeft. Hoe meer behoefte er is aan emissierechten, hoe duurder ze worden. Tot nog toe werkt het systeem niet denderend. Door allerlei oorzaken (zoals de kredietcrisis) is de prijs veel te laag en nauwelijks een stimulans om de uitstoot te beperken.

Een ander systeem is de CO₂-heffing die het kabinet wil invoeren als onderdeel van het klimaatakkoord. Hierbij betalen bedrijven ook per ton CO₂ die ze uitstoten. Het grote verschil met emissiehandel is dat de prijs vaststaat en dat de uitstootruimte niet beperkt is.

Bij het invoeren van een heffing is er altijd angst dat bedrijven of klanten naar een ander land zullen uitwijken. Daarom kun je dit soort afspraken het best in internationaal verband maken. Ook de EU denkt na over een CO₂-heffing, eventueel aangevuld door een CO₂-belasting op goederen van buiten de EU.