Het Parijsakkoord

Over belangen, plannen en een stok achter de deur

CO2 trekt zich niets aan van grenzen. Klimaatverandering is een wereldwijd probleem. Vandaar ook dat er elk jaar weer een grote conferentie over is met duizenden deelnemers uit bijna alle landen. Al die landen hebben verschillende belangen. Er zijn rijke landen, arme landen, landen die bijna onder water verdwijnen, landen die nog heel veel olie willen verkopen. Het was een verrassing dat ze in 2015 een akkoord bereikten. 

In het akkoord van Parijs spraken ongeveer 200 landen af dat ze nationale plannen zouden maken die moeten zorgen dat de opwarming van de aarde deze eeuw ruim beneden de 2 graden blijft en liefst niet boven de 1,5 graden komt in vergelijking met ±1850, het begin van het industriële tijdperk. Daarvoor moet de menselijke uitstoot deze eeuw tot nul worden teruggebracht. Ook zouden de rijke landen de arme landen met geld moeten steunen om aan deze doelen te voldoen. 

Wel jammer dat twee grote vervuilers - luchtvaart en scheepvaart - buiten het akkoord zijn gelaten. Bovendien is er niet echt een stok achter de deur als een land geen plannen maakt of zijn eigen plannen niet haalt.

De laatste klimaattop was in Dubai (2023). Hier is onder andere afgesproken om het verbruik van olie, kolen en gas af te bouwen. Hoe dat precies moet blijft onduidelijk.

Meer weten?

Hoe serieus nemen we het klimaatakkoord?

Een historische prestatie?